De Panne

De Panne ontstond rond 1782, tijdens Oostenrijks bewind. Keizer Jozef II wilde de kustvisserij stimuleren, hierdoor werd door vooraanstaande burgers uit Veurne een nederzetting opgericht die tussen de duinen en de zee was gelegen.

Rond 1830 erfde grootgrondbezitterPieter Bortierongeveer 650 ha duingrond in De Panne. Hij opende er in 1831 het eerste primitieve "Pavillon des Bains", een ontmoetingsplaats voor Engelse en Veurnse beau monde. Hij leverde grote inspanningen om het kleine, wat verarmde, vissersdorpje te verbeteren. De Panne had dan wel geenhaven, maar had rond 1900 toch de op een na grootste vissersvloot van deVlaamse Kust, na Oostende. In het begin van de 20e eeuw was er een project om een haven aan te leggen, maar die kwam er uiteindelijk niet, en de vissers verdwenen geleidelijk uit de kustgemeente.

Van een vissersdorp werd De Panne echter meer en meer een toeristischebadplaatsvanaf de tweede helft van de 19e eeuw. Op 5 februari1870was despoorlijnDe Panne -Duinkerkein gebruik genomen. Rond die tijd kwam er in de buurt van het Pavillon des Bains een eerstekursaal, enkele paviljoenen en de eerste pensions en hotels. De gemeente werd kort voor 1900 grotendeels uitgebouwd naar ontwerp van architect Albert Dumont. Van de specifieke cottage-architectuur die hij hierbij hanteerde bleef o.a. de Dumontwijk goed bewaard. Op de zeedijk werden aaneengesloten villa's in pittoreske stijl gebouwd. De elektrische tramlijn naar Oostende kwam er in 1928. DeKoninklijke Baan, gestart in de tijd vanLeopold II, bereikte pas in1933het eindpunt De Panne.

De komst van het massatoerisme, vanaf de jaren 1950, bracht grote veranderingen met zich mee. De kustvilla's ruimden plaats voor hogere appartementsblokken. Vooral op de zeedijk is, op enkele villa's na, niets meer overgebleven van de oorspronkelijke bebouwing.