Duffel

De Tachtigjarige Oorlog (1568 - 1648) betekende het definitieve einde van de welvaart in Duffel. Inmiddels was Duffel langzaam geëvolueerd van een landbouwgemeente naar een klein handels- en industriecentrum. Stonden de dorpen van het Mechelse arrondissement rond 1840 vrijwel allemaal bekend als zich uitsluitend met de landbouw ophoudende, dan werd Duffel als een van de weinige uitzonderingen beschreven.

Dankzij de ligging langs de Nete, en de nieuwe spoorlijn Brussel - Antwerpen, beschikte de gemeente over een vlotte verbinding met de belangrijkste steden en de Antwerpse wereldhaven. Vooral de handel in kalk, hout en steenkolen floreerde. Met de vestiging van een fabriek van wollen stoffen, het eerste ‘moderne’ bedrijf mét stoommachines, deed ook de industriële revolutie haar intrede in Duffel. Belangrijker was de oprichting, enkele decennia later, van enkele steenbakkerijen. Tijdens de voorspoedigste jaren groeiden zij uit tot de grootste werkgevers in de gemeente, met ruim 500 arbeiders, en de hoge ovenschouwen zouden jarenlang de Duffelse horizon tekenen.

Kort na 1900 werd de grote papierfabriek G. Morrees en Cie, later de Papeteries Anversoises opgericht langsheen de Netedijken. De ganse industrialisatie, ook in de 20ste eeuw, zou zich trouwens vnl. afspelen langsheen de Nete (toen o.m. de nikkelfabriek, later Scott, Transpac, Sidal, ...).Zo groeide Duffel in de 20ste eeuw verder uit tot een gemeente met niet alleen een uitgebreide industrie, maar tevens een goed uitgebouwde dienstensector, waarbij onderwijs en verzorgingsinstellingen zeker een belangrijke plaats innemen.