Sint-Lambrechts-Woluwe

Sint-Lambrechts-Woluwe was lange tijd een landbouwgemeente aan de rand van Brussel, oorspronkelijk ontstaan als kleine landbouwkolonie in een gekapt deel van het Zoniënwoud. Op twee watermolens langs de Woluwe na (die maalden, maar ook papier maakten) was er weinig 'industriële' activiteit. De Lindekemalemolen is een beschermde watermolen in de gemeente. De ruimte op het platteland, vlakbij de grote stad lokte vermogenden uit Brussel die er gronden kochten en residenties bouwden.

De aanleg van de Brand Whitlocklaan zorgt voor een versnelde verstedelijking in het begin van de 20ste eeuw. Er worden wijken uitgebouwd met een variëteit aan stijlen, van Belle Epoque, Art Nouveau, Art Deco en Modernisme. De gemeente behield veel groen en is nu een bevoorrechte woongemeente. Interessant is het Koninklijk Instituut voor Doven en Blinden dat in 1878 neerstrijkt in Woluwe, Het is de eerste school waar het brailleschrift aangeleerd werd en blinden en doven allerhande opleidingen konden volgen (van mandenvlechters en stoelrieters tot schrijnwerkers, schoenmakers, dactylografen en meer).