Sint-Pieters-Leeuw

Sint-Pieters-Leeuw wordt gekenmerkt door een sterk contrast tussen het westelijke deel, dat het landelijke karakter van het Pajottenland uistraalt, en het oostelijke deel, dat meer aansluit bij het Brussels gewest. Het kanaal Brussel-Charleroi (aangelegd tussen 1827 en 1832) en de spoorlijn Brussel-Bergen (ingehuldigd in 1840) speelden een belangrijke rol in de economische ontwikkeling.

Vooral in deelgemeente Ruisbroek ontwikkelden handel en nijverheid zich. De belangrijkste speler was de textielfabriek Rey-Ainé. In 1851 richtte ndustrieel Henri-Joseph Rey (1795-1870) aan de huidige Fabriekstraat een mechanische tafellinnenweverij met 500 weefstoelen op. Door de buitenlandse afzet verwierf de onderneming een internationale bekendheid en breidde de werkgelegenheid zich snel uit. H.J. Rey vertoonde bovendien een sterke sociale bewogenheid. Zo werden op zijn initiatief verschillende woonprojecten gerealiseerd.

Naast de textielnijverheid omvatte de Ruisbroekse industrie ook bedrijven uit de metaalsector: zo waren er vier ijzergieterijen, waarvan er drie gelegen waren in de huidige Gieterijstraat.

Aan de Bergensesteenweg had bandenfabrikant Michelin een belangrijke vesting. Bij de plotse sluiting in juli 1986 sneuvelden meer dan 1000 jobs. De Michelin-gebouwen werden gedeeltelijk herbestemd. Ook het complex van de 'Molens van Ruisbroek', een imposante industriële graanmaalderij langs het kanaal (actief van 1913 tot 1987), werd recent herbestemd tot lofts.

Op een voormalige kloostersite in Klein Bijgaarden was vanaf het begin van de 19de eeuw de jeneverstokerij Wittouck actief. De familie Wittouck leverde niet alleen twee burgemeesters van Sint-Pieters-Leeuw, maar ze namen ook een suikerraffinaderij over en bouwden deze uit tot de Tiense Suikerfabriek.

In het landelijke Vlezenbeek ten slotte brouwt de familie Lindemans al sinds 1822 bieren (lambiek, geuze, kriek, faro...) volgens de artisanale methode van de spontane gisting.