Hamont-Achel

In de 18een 19eeeuw groeien Hamont en Achel uit tot belangrijke centra voor de Teutenhandel. De aanzienlijke rijkdom van de Teuten uit zich in nu nog bestaande majestueuze herenhuizen. In 1804 bouwen enkele ondernemende Teuten, op initiatief van de gemeente Hamont, de stenen Napoleonsmolen. Tot dan toe waren de inwoners verplicht hun graan te laten wegen in het waaghuis(de Achelse Waag)en te laten malen op een dwang- of banmolen van Grevenbroek.Naast de Napoleonsmolen bleef ook de Tompruïne, een zeldzaam restant van een torenmolen, bewaard.

In de 19een 20eeeuw ontwikkelen zich ook heel wat nu verdwenen nijverheden zoals steenbakkerijen, weverijen, leerlooierijen, sigarenfabriken, een strohulzenfabriek. De in 1853 in de oude afspanning De Posthoorn opgerichte wasblekerij groeit uit tot kaarsenfabriek.Ondanks alle industriële bedrijven blijven Hamont en Achel in hoofdzaak agrarische gebieden.In 1839 vestigen de zusters ursulinen zich in Hamont. In 1846 wordt de priorij gesticht die wij kennen als het trappistenklooster de Achelse Kluis.

Het station van Achelwerd tot 1948 gebruikt voor reizigersvervoer, tot 1960 voor goederenvervoer.Ook in Hamont zorgde de bouw van een grensstation op de lijn naar Mönchen-Gladbach(1879)voor ontsluiting van de Noorderkempen. Als eindpunt in het binnenland en tussenstop naar Nederland en Duitsland zorgt het station, met in 1914 nog 54 sporen, voor heel wat bedrijvigheid. De komst van de lijn Tongeren-Aken deedhet Hamontse station en de ‘IJzeren Rijn’ aan betekenis inboeten. In 1955 viel het reizigersvervoer weg. In 1976 wordt het station gesloopt.