1 juni 2015: het einde van de telefooncel

Aan het Middelheimpark in Antwerpen werd vandaag de allerlaatste openbare telefooncel van ons land verwijderd. Met de afbraak komt een definitief einde aan een hoofdstuk in de Belgische telefoniegeschiedenis. Dertig telefooncellen krijgen wel een nieuw (cultureel of artistiek) leven.

In 1932 installeerde de Regie voor Telegraaf en Telefoon (RTT) de eerste openbare telefooncellen in de publieke zalen van haar kantoren in Brussel, Gent, Antwerpen en Luik. De toestellen werkten op muntstukken van 10 cent en konden enkel voor zonale oproepen gebruikt worden. De eerste buitencellen kwamen er naar aanleiding van Expo '58. Met de invoering van de 'Telecard' in 1977 had ons land een wereldprimeur. Bellen in een telefooncel kon voortaan ook zonder kleingeld.

Het aantal telefooncellen zou stijgen tot het einde van de 20ste eeuw. In 1997 vernieuwde Belgacom alle telefooncellen, en dreef het totale aantal op tot 18.000 exemplaren. De doorbraak van de GSM zorgde echter voor een daling in het gebruik van de publieke telefoon. Belgacom startte geleidelijk met het wegnemen van de minst gebruikte telefooncellen. In 2006 waren er nog 11.500 exemplaren, in 2012 waren er nog minder dan 5000 in gebruik. In 2013 werd de wettelijke verplichting opgeheven om telefooncellen uit te baten. Belgacom besliste toen om alle overblijvende telefooncellen weg te nemen.

Proximus organiseerde begin dit jaar een wedstrijd om dertig telefooncellen een nieuw leven te geven in een cultureel of artistiek project. Uit de meer dan 200 inzendingen werden recent dertig laureaten gekozen, die hun project het komende jaar zullen kunnen realiseren. Ook in een enkele musea worden telefooncellen bewaard. Zo kon het MIAT enkele jaren geleden twee telefooncellen in de collectie opnemen, waarvan één exemplaar deel uitmaakt van de permanente opstelling 'WereldWijdWerken'.