Veurne

In Veurne was de landbouw en veeteelt (op relatief grote schaal) lange tijd de grootste economische activiteit, aangevuld met een aantal windmolens en watermolens (vijzelgemalen, o.a. voor de waterhuishouding in de moeren). Hier en daar waren er natuurlijk ook brouwerijen, waarvan er minstens enkele bewaard zijn en op de inventaris onroerend erfgoed staan, zoals devoormalige brouwerijHouvenaghel.

Er waren enkele steenbakkerijen, leertouwerijen, olieslagerijen (molens) en kalkovens, andere eerder kleinschalige nijverheden. In 1843 werd een Nijverheidscomité opgericht om de vlasnijverheid en lijnwaadweverij aan te moedigen, maar het werd reeds in 1856 ontbonden. Twee jaar later werd Veurne aangesloten op het spoorwegverbinding Gent-Lichtervelde-Veurne. Desondanks duurt het nog tot het begin van de 20ste eeuw voor hier noemenswaardige industrieën ontwikkelen.

In 1924 werd in Veurne de suikerfabriek gebouwd, vlak naast de steenfabriek. De bieten werden aangevoerd via grootspoor, tramspoor en met binnenschepen. Met de aanleg van de N8 en E40 verloren deze transportmethodes aan belang ten opzichte van vervoer met vrachtwagens. De suikerfabriek was de derde grootste suikerproducent van België, maar moest toch sluiten in 2005. De afbraak volgde snel.

Het bakkerijmuseum in Veurne groeide uit de verzameling bakkersmateriaal van Walter Plaetinck. Het museum is hét kenniscentrum voor het erfgoed van de Belgische ambachtelijke brood- en banketbakkers in de 20ste eeuw. Ze brengen dit erfgoed op een interactieve en kindvriendelijke manier via allerlei bak- en doe-activiteiten.