Weven

Techniek

Weven gebeurt op een weefgetouw waarop twee sets draden loodrecht met elkaar worden vervlochten: de kettingdraad die over de lengte loopt en de inslagdraad die de kettingdraden kruist. De kettingdraden worden strak en parallel ten opzichte van elkaar gehouden op het getouw.

Binding is de manier waarop de draden zich in een textielproduct kruisen (ketting en inslag). Het uiterlijk en eigenschappen als sterkte en vervormbaarheid worden door de binding bepaald.

• De effenbinding, platbinding of lijnwaadbinding is de eenvoudigste binding. In een weefsel kruisen de draden elkaar steeds één op, één neer. De kettingdraden worden elke keer tegenovergesteld omhoog getild.

• De satijnbinding (of atlasbinding) is een weeftechniek, waarbij de kruispunten van de ketting- en inslagdraden gelijkmatig verspreid liggen. Bij een inslagsatijn wordt het effect gevormd door de inslagdraden, doordat deze de bindingspunten bedekken. Met deze techniek kunnen garens heel dicht op elkaar geweven worden, waardoor het weefsel soepel wordt. Als glanzende inslagdraden en matte kettingdraden gebruikt worden is de onderkant dof, maar de bovenkant glanzend door de losliggende inslagdraden. Dit geeft het weefsel een luxe uitstraling.

• De keper wordt geweven door voor iedere inslag het bindpunt zijwaarts in één richting te verplaatsen. Hierdoor schuiven de bindpunten progressief op in schuine lijn; dit vormt het typische aanzicht van een keperweefsel. De karakteristieke diagonale lijnen in het weefsel lopen door van de rechterbenedenhoek tot aan de linkerbovenhoek of vice versa.

Historiek

De oudste weefgetouwen zijn handweefgetouwen waarbij de inslagdraad manueel tussen de kettingdraden wordt gebracht. Later werd deze vervangen door een schietspoel die tussen de kettingdraden werd 'geschoten'. Modernere machines maken gebruik van opeenvolgens een projectiel, grijpers, een water- of een luchtstraal.